مکنونات مکتوب
» بین خودمون بمونه ! «مکنونات مکتوب
» بین خودمون بمونه ! «امروز ...
.
.
.
امروز بعد سه سال تو سالن مدرسه الزهرا (س) قدم زدم
وقتی یکی از معلماشونو که یه معلم مرد بود دیدم که به سمت کلاس میومد تو دلم یه آه بی صدا کشیدم
وقتی خانم زارعی معاون مدرسه که عروس عموی بنده میشه و خانم حسینی تبار سر چایی آوردن تو سالن مدرسه سینی کِشان تعارف میکردن من پا جلو گذاشتم که صلح برقرارانه سینی رو از دستشون بگیرم و به سمت آبدارخونه برم ، بعد از آب کشیدن استکانا وقتی خانم زارعی در حال ریختن چای بود ازش پرسیدم فکر نمیکنید زمان ما خیلی اجحاف در حق ما شد ؟ اونم بی تعارف تایید کرد :« ... خیلی! »
قصد دارم فردا هم برم مدرسه که خانم حاجی محمدی دبیر زبان رو ببینم
شنیدم بچه دومشو همین چند ماه پیش بدنیا آورده
و همچنان برای دیدار خانم شجاعی دبیر ادبیات هم مشتاقم اما از دیدن این دبیر محترم حسرت خاصی وجودمو در بر میگیره که علتش بی شک محبتای خالصانه و مادرانه ایشونه
ای کاش پرونده مون یه جور دیگه بسته می شد
.
.
.
قدر عزت نفستون رو بدونید تا هیچوقت حسرت نخورید.
گذشته مون رو که خودمون خراب کردیم ای کاش آیندمون رو فقط خودش بنویسه
[..]
_________________
« غم دل با تو گویم غار ؛
بگو آیا مرا دیگر امید رستگاری نیست ؟
صدا نالنده پاسخ داد :
« ...اری نیست ؟ »
یه چی بگم شاخ دربیارین ؟ ( منکه سوختم :| )
بچه ها من امشب ساعت شیش پیاده داشتم میرفتم خونه پدربزرگم که رسیدم دم در مدرسه الزهرا ......
در کمال تعجب دیدم درش بازه!!
سرمو کردم تو دیدم لامپ کلاس دوم انسانی ( کلاس بعد از نمازخونه ) و لامپ سرویسای بهداشتی روشنه :/
یکم صبر کردم تا بفهمم جریان چیه
و اما چیزایی که دستگیرم شد :
کلاس فیزیک ...
برای بچه های کنکوری امسال ...
اونم با دبیر مرد :| :|
فرزانه؟؟ :|
بچه ها؟ :|
چی واسه گفتن دارین؟ :|
منکه سوختم! -_-
نتایج نیمه متمرکز اومد ...
در کمال تعجب ! دعوت شدم به آزمون عملی ...
احتمالا تهران
.
.
.
امروزم با فاطیما رفتیم دبیرستان ...
حس نوستالژیکی داشت ...
خصوصا قسمت دستشور های سرویس بهداشتی ...
اسم قبولیارو زده بودن به دیوار
اسم منم توش بود
هه افتخار آفرین مدرسه شدم...!!
مسمومیت ... ：|
.
.
.
مسموم شدم
پاشین بیاین عیادتم
… حنا منتظره !
___________________________________
امروز المپیاد زبان بود و خیلیا نیومده بودن
هشت تا از پنجاه تا اشتباه دارم و بیشتر سوالای ریدینگو نرسیدم بخونم ... و بزنم
شایدبزودی یه نقد کوتاه قرار دادم
حال جسمانی فعلی = نا مساعد
استفاده از ماشین حساب مجاز نمی باشد !
به محض اینکه دفترچه های عمومی رو دادن ، یکی بلند خوند : 《 استفاده از ماشین حساب مجاز نمی باشد 》
یکی از بچه ها گفت : 《 ما مجازش می کنیم ! 》و بعد خندید ...
نصف بیشتر وقتمون گذشته بود و غیر از 5 - 4 نفر بقیه پاسخ نامه هاشونو داده بودن ...
که یه دفه صدای ماشین حساب بلند شد ! :|
( بعله همون که قبل آزمون خندیده بود داشت از ماشین حساب استقاده می کرد 
)
با اینکه میدونستم میدونه ، میخواستم جلوی مراقب _ دبیر از همه جا بی خبر تاریخ _ جمله روی دفترچه آزمونو براش بخونم ؛ ولی این کارو نکردم ( آخه دفعه اول نبود که از این موارد می دیدم و سابقه تذکر دادن و « عملی » ندیدنم ماشالله ( ! ) کم ندارم )
بعد از یکم حساب _ کتاب و شاید 《 رسوندن چند تا سوال به جواب 》 بود که خانم حسینی تبار _ مدیر مدرسه _ اومد و گفت : 《 ماشین حساب به هیچ وجه استفاده نکنین مجاز نیست ... جمعش کن 》
جمع کرد ...
ولی درست چند لحظه بعد بود که دوباره صدای ماشین حساب بلند شد :|
البته این دفعه _ و مثلا به طور زیرکانه ای ! _ فقط صدای دکمه صدا قطع کنش اومد ! 
حالا من !!!
سر جام نشسته دارم محاسبات نامطمئن ریاضی رو بطور کاملا دستی انجام میدم !
آخه مگه نتیجه یه آزمون چقدر میتونه مهم باشه ... !؟
همکلاسی عزیز ! بد نیست بدونی اگه حقت نباشه راه بجایی نمی بری ! حالا چه با ماشین حساب چه بدون اون ...
( باز خوبه حداقل سوالای عربیمون محاسباتی نبود ... یا مثلا ادبیاتمون ... )
و اما من ...
از نتیجه آزمون قبلی به هیچ وجه راضی نبودم و بیشتر بخاطر سرماخوردگی و نداشتن تمرکز کافی بود که وقت کم آوردم و از طرفی هم بیشتر وقتو برای عروض هزینه کرده بودم ...
ولی امروز _ با اینکه از نوبت اول به بعد درسا رو جدی نگرفته بودم و بعضیاشونم اصلا نخونده بودم _ راضی تر بودم و حداقل از عملکردم پشیمون نیستم !
البته تا تونستم عربی و ادبیات زدم D:
حداقل به این خاطر که به خودم ثابت کنم نتیجه آزمون اول نتیجه ای نبود که باید می بود ...
با درصدای پایین نفر پنجم شده بودم
« کار خیر » با چاشنی « ریا » ... D:
بعد از دو زنگ « دین و زندگی » و « فلسفه » به تدریس سرکار خانم حسینی ، تعطیل شدیم و رسما دیگه دانش آموز مدرسه محسوب نمی شدیم D:بیشتر بچه ها به محض تعطیل شدن ، سریع با مدرسه وداع کردن ...
زنگ آخر ما بود و زنگ تفریح دوم بچه های دیگه ...
دوستم فاطمه دم در سالن مشغول صحبت با هم کلاسیم بود ( صحبتی که فقط یه موضوع میتونست داشته باشه 
)
« ... پنج هزاریا » !
عنوانی که باهاش خطاب قرارشون دادم این بود ...
بعد اینکه بهشون ملحق شدم ، وارد مبحث کنکور شدیم که زنگ کلاس خورد و خانم رجب زاده _ ناظم مدرسه _ ما رو به رفتن به کلاسامون دعوت کرد
فاطمه در مورد حوزه برگزاری کنکور ازش سوال کرد ... اظهار بی اطلاعی کرد ، یکم صحبت کردیم و بعد ایشون رفتن ...
فاطمه هم رو به من گفت : 《 من برم ؛ کلاس دارم 》
منم که تازه یاد این موضوع افتاده بودم گفتم : « ... باشه ؛ برو »
هنوز نرفته بود که خانم حسینی تبار _ مدیر مدرسه _ سراسیمه !!! و نگران !!! اومد و رو به ما سه نفر گفت : « شما بیکارین ؟؟ »
بعله ... و بعد از این سوال بود که تنها « سکوت » شنیده می شد ! ( = البته از نوع غیر اختیاریش D: )
و فاطمه بود که با گفتن این جمله ی سریع ، سکوتو شکست : « من نه ولی این دو تا « آره » !!! +
»
و بعد خودش غیب شد ! :|
« بیاین این شرشره ها و تزییناتو بکنین ؛ شهادته گناه داره » [ خانم حسینی تبار اینو گفت و به سالن پر از شرشره و روزنامه دیواری و وسایل دهه فجر اشاره کرد ! :/ ]
به قصد همکاری [ و به ناچار ! ] دنبالشون رفتیم ... داشت توضیح میداد باید چیکار کنیم که من با شیطنت پرسیدم : « تو نمره انضباطم تاثیر داره !؟ »
و جواب شنیدم : « بـــله » !!!
و بعد فرمودند که اگه زحمتی نیست برین و میز معلم کلاستونم بیارین ...
به نشانه اطاعت ، رفتم سمت کلاس ؛
از بچه ها دعوت به همکاری کردم ؛ ولی متاسفانه با بی مهری رد شد ! :|
بعد از اینکه سر پستم ( ! ) برگشتم ، خانم حسینی تبار ـ به طور کاملا خود جوش ! ـ رفت تا خودش شخصا از بچه ها دعوت به همکاری کنه ...
بچه ها هم ـ طبق چیزی که انتظار میره ـ تو حضیض گیر افتاده ! اومدن کمک رسانی :))
لیلا ، فهیمه ، مریم و عاطفه همکارای جدید بودن ...
حین تا کردن پارچه های ساتن بودم که دستی به پشتم خورد و همزمان کسی کنار گوشم گفت : « خوب کار کن ! »
... فکر کنم حدس صاحب صدا کار سختی نباشه
فقط نگاهی ـ که بی شباهت با نگاه افراد کینه توز نبود ! ـ تحویلش دادم و « سعی کردم به توصیه سودمندش جامه عمل بپوشم :| »
چند دقیقه بعد هنوز سر گرم پارچه ها و برگه ها بودم که دیدم فاطمه خانوم روی صندلی روبروی ما نشسته و کتاب بدست داره درس میخونه ( و از تماشای منظره کارگران در حال کار :| لذت میبره ! )
با ملحق شدن خانم حسینی ، پا شد بره کلاسش ... از همون فاصله صداش زدم : « فاطمه ! » و بعد از اینکه توجهشو به من داد ادامه دادم : « خوب درس بخونی ! »
.
.
.
با اینکه « بعضی » از همکاران ! همون اول کاری « جیم » زدن و رفتن ، تا یازده و ربع ، کار همه شرشره های دوخت خورده به سقف ، برگه ها و روزنامه دیواریا رو یه سره کردیم ؛
به هم خسته نباشید گفتیم و هر کس پی کار خودش رفت ... منم اومدم خونه
ویرایش شد
اگه سر نمی زنید نگران نباشید !
اگه به وبلاگم سر نمی زنید نگران نباشید ...
خودم در طول روز ، « چندین بار » به نیابت از شما ، این کارو میکنم !!!
.
.
.
به :
زهرا ، فاطیما ، فاطمه ، افسانه ، مهری ، سعیده ، فاطمه 2 و ...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شنبه مسابقه دارم !
=> تلگرام بی تلگرام ، نت بی نت ، دغدغه بی دغدغه ، درس بی درس ...
( این چیزیه که باید اتفاق بیفته )
برا[یـــ موفقیتـ]ـم دعا کنید 
برای « هیچ » ...
هیچ اشتیاقی به خوندن درسای فردا ندارم
حس میکنم از خیلی از درسا بیزازم و از دغدغه های جدید خسته ...
_________________________________________
از دختر خاله م پرسیدم : بنطرت رتبه م چند میشه ؟
خیلی فوری و فوتی ! جواب داد : 23000
پرسیدم : چرا ... ؟
گفت : چون نمیخونی !
گفتم : از کجا میدونی ؟
جواب داد : « چون به چهره ت نمیخوره بخونی »
________________________________________
طی یه جریاناتی از طرف من و به خواست [ مثلا پنهانی ِ :| ] مامانم ، رسول دوباره تصمیم گرفت برام برنامه ریزی کنه
ابن درست شبیه اینه که آب به یخ ، چه جور جوش اومدنو یاد بده !
نمیتونم آینده رو پیش بینی کنم
نمیدونم چی در انتظارمه
ناخواسته شدم بحث اول خانواده ...
انصراف از مسابقه ...
مهرماه بود که ناچار شدم به خاطر مسئله ای ـ و به تحریک یکی از دوستان ناباب !!! ـ یک روز غیبت غیر موجه داشته باشم
روز بعدش که رفتم مدرسه ، احضار شدم دفتر ...
پیش خودم فکر میکردم این احضار ، مربوط به غیبت غیر موجهمه و از این بابت مطمئن هم بودم !
ولی ...
وقتی وارد دفتر شدم و سرگردون بودم که پیش کی برم ، خانم باقریان ( مسئول برگزاری مسابقات و دبیر زیست مدرسه ) صدام زد و بی مقدمه گفت : « اسمتو برای فلان مسابقه رد کردیم اداره » ...
اولش تعجب کردم ...
بعد با حالت خنده پرسیدم : « کس دیگه ای بهتر از من نبود !؟ ... آخه با این حافظه !!!؟ 
تو راهنمایی هم که شاگردتون بودم ... دیگه خودتون " میدونید " دیگه ! »
ایشونم با چاشنی کردن یه عالمه چیز در مورد محسنات بنده ( !!! ) باعث شدن بنده بیشتر به تواناییم تو این زمینه فکر کنم :|
هرچند از همون اولشم قرار نبود اعتراضی مبنی بر انصراف داشته باشم و فقط بهانه آوردم که « نمیتونم » ... ( و مخصوصا به خاطر کنکور ... )
با این وجود ، اینقدر امروز و فردا کردم که تا امروز نتونستم حواسمو متمرکز این مسابقه کنم و در نتیجه ... بعد از کلی سبک سنگین کردن شرایط ، تصمیم گرفتم علی رغم قسمتی از میل باطنیم ، از مسابقه پیش رو انصراف داده و شرکت تو این دست از مسابقات رو با خواست خودم و به بعد موکول کنم ...
و کلمه « بعد » در این تعریف یعنی ان شاء الله « دانشگاه » ...
ولی حیف شدا ... 
« چهار ماهم با دغدغه رفت ... »
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فکر کنم وقت قول گرفتنه ...
هدف اشتباه ...
درست از وقتی نوبت اول شروع شد ، با اینکه از قبل براش برنامه ریخته بودم ، هیچ کاری رو درست پیش نبردم ؛ شاید بیشترش به این خاطر بود که امتحانا بهم انگیزه دادن تا معدلمو تا جایی که میتونم ببرم بالا و به نوعی تو رقابت با بچه ها کم نیاورده باشم _ هرچند هدفم نمره بیست نبود _
و اما « امتحان جغرافی » !
اتفاق جالبی که باعث شد بخودم بیام
این اتفاق یا اشتباه سهوی ، باعث شد از فکر نمره و معدل بیام بیرون و از فاصله بیشتری به فرصتایی که از دست دادم و تکرار اون نگاه کنم ...
یاد « برنامه » هام افتادم ...
_ میدونم که این روزا دیگه تکرار نمیشه _
دوستم مریم _ رتبه 900 ریاضی فیزیک _ میگفت با روزی شش ساعت خوندن علاوه بر درسای چهارم ، قبل عید همه درسای تخصصیشو کامل تموم کرده بوده
بعد عیدم روزی شونزده ساعت درس میخونده !!! ( اگه ساعت خوابش هشت ساعت کامل بوده از وقتی پلکشو باز میکرده ، چشمش به غیر از کتاب نبوده :| )
و اما قرار بود امشب خانم معصومیان زنگ بزنه و یه چیزایی رو شفاهی ازم تحویل بگیره ؛ ولی من گوشیمو خاموش کردم ... که شرمنده ش نشم
البته خودش گفته بود جمعه شب زنگ میزنه ... به خواست من شده بود پنج شنبه شب
شنبه شب نشه صلوات
شنبه عروض داریم
_ مطمئنم چون چک کردم _
مطلب بعدی درمورد « دیالوگ های ماندگار » نوشته میشه و هرچند وقت یک بار بروز میشه
زبان ... :\
سلام ؛
اگه وقتی رفتی سر امتحان زبان ،
با کلمات جدید خارج از کتاب _ ولی آشنا # _ برخورد کنی ،
بعضی از بچه ها سوالای سطحی بپرسن ،
گرامر یکی از درسای اول دبیرستانو ببینی !!!!
_ بهش بخندی _
آخرای امتحان دبیر به عنوان راهنمایی ، کل سوالو لو بده و بگه !
و بازم برات خنده دار باشه ...
امتحانو بدی
بیای خونه
بعد بیست دقیقه بفهمی همون سوال پیش پا افتاده رو اشتباه داری :|
چه حسی بهت دست میده ؟
خواستم بگم منم الان دقیقا تو همون حسم !!! :/
برم دست به دعا بردارم محض آبرومم که شده ، یه ایرادم از گرامر چهارم برام دربیاد که حیثیتم بر باد رفت ! :| ( - _ - )
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
# : مطالعه کتاب واژگان تکمیلی زبان کنکور ( لقمه ) مهر و ماه « W «1201 Words
باعث شد بیشتر کلمات خارج از کتاب امتحان رو بتونم معنی کنم 
امتحان عربی ( پست دوم )
امروز به خواسته یکی از معلما ، رفته بودیم دفتر ، تحت عنوان « کمک » !
خانم اسدی رو دیدم که داره برگه تصحیح میکنه
افسانه پرسید : برگه ها رو تصحیح کردین ؟
گفت « دارم تصحیح میکنم ... »
بعد از انجام دادن کاری که بهمون محول شده بود ، وقتی قصد داشتم برم ، بی غرض ـ و حتی نه از روی کنجکاوی ! ـ از خانم اسدی پرسیدم : « مال منو تصحیح کردین ؟ »
گفت : « آره بیست شدی ... »
با تعجب پرسیدم : « بیست شدم ؟! ... بیست ... ؟ » ( اصلا کیفیت امتحان یادم نبود :/ )
جواب داد : « شک داشتی ؟ »
... گفتم : « معمولا حساب نمیکنم »
دوباره پرسیدم : « ضریب عربی امسال همون چهاره نه ؟ ( شاید داشتم تاثیر نمره رو معدل حساب میکردم ؛ کسی چه میدونه ؟! 
) »
وقتی خداحافظی کردم بهم گفت : « بخونی ******* ( = فامیلم ) ... »
با اینکه نگاهش به برگه ها بود ، برگشتم و مثل همیشه لبخند صدا داری که از روی خوشحالی و تفکر و تشکر [ و شاید نگرانی ] بود بروز دادم ؛ و بازم نتونستم قولی بدم ...
« ولی سعیم رو خواهم کرد »
« و من الله التوفیق
علیه التکلان ! »
ریسک دینی !
دیشب حدودای ساعت یازده خوندن دین و زندگی رو شروع کردم
امتحان ساعت 10 و بیست دقیقه برگزار شد
در کل شش درس بود که اصلا برا امتحان پیشرفت تحصیلی و حتی مستمر هیچ ارزیابی ای ازش به عمل نیومده بود
یک درس و نیم آخر هم صرفا « درس داده شده » بودن و دیگر هیچ !
ساعت بین یک و دو بود که من _ در حالی که هنوز یک درسو کامل نخونده بودم _ خواب رفتم ... ( چیه؟ )
گوشی رو برا ساعت چهار صبح کوک کرده بودم ؛ ولی به محض بیدار شدن ... در حالی مثل خلصه ، دوباره خوابیده بودم !
ساعت پنج صبح با صدای بابام بیدار شدم ... اونم مثلا برا نماز :)) که البته یه کوچولو عقب افتاد
ساعت شش صبح درس دو رو شروع کردم ... ( حالا بماند که تو فاصله پنج و بیست دقیقه تا شش چیکار میکردم 
)
باز انقدر گیج بودم که ده دقیقه _ یه ربع خوابیدم !!! و بعد بلند شدم ... جالبه که این اتفاق یک بار دیگه هم تکرار شد
بذارید خلاصه کنم !!!
خودمم نفهمیدم چجور درس پنج _ که اون موقع صبح خیلی پرمغز بنظر می اومد !!! _ و درس بعدش رو تموم کردم
تازه یکی از درسا رو هم تو یه ربع خوندم !!!
درس چهار رو تو کوچه ی منتهی به مدرسه و تو حیاط _ کنار آب سرد کن _ و اندیشه و تحقیق و دو صفحه آخرشو تو کلاس خوندم
تازه کار به مرورم کشید ( همون یه ربع آخر ... )
کی گفته از زیر قرآن رد شدن کمکی به آدم نمی کنه ؟!
( ترجیح میدم از دل شوره هام چیزی نگم )
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به رسم همیشه ...
ــ « خدایا ! ممنونم » ــ
آمدم که بروم ...
سلام ؛قصد داشتم فقط وبلاگو آپدیت کنم و برم ؛ ولی پیغامای تلگرام اومد و ... هرچند همه تا منو دیدن در رفتن ( انگار من جزام دارم !!
)با این وجود سرم به کانال های سرگرمی به قدر کافی گرم شد ...
و اما امروز دو تا امتحان مستمر ریاضی و زبان داشتیم ... هه مطمئنا خنده داره اگه بگم از همه جا تو لگاریتما هنگ کرده بودم
طفلک رسول که تا دوی شب بخاطر من بیدار مونده بود و مشکلاتم رو برام توضیح میداد ( چقدر هم ضعف داشتم ... )
البته ضعف حافظه و کارکرد مغزم همه مال کم خوابیه و متاسفانه من « در جریـــــــانم » ( جهل بسیط :| )
( سفارش کردم یکم کنجد بخرن )
.
.
.
و از احوالات کلی هم اینکه ... مدتیه دوست دارم از مشاورای همیشگیم کمک بگیرم ؛ ولی هیچ کدومشون در دسترس نیستن
و البته آشنایی اونا برای من و مقبولیت من برای اونا مطمئنا دستخوش تغییراتی شده
... ( افسوس )
باید دروس چهارمو پا به پای بقیه بخونم و فعلا قناعت به خرج بدم ، یا اینکه برنامه ناقصمو عملی کنم ؟ که البته این دو هدفه شدن و متزلزل شدن تمرکزی که در مورد وجودش هم جای هزار شک و شبهه ست ... برای من قابل هضم نیست و باز برمیگردم به همون تفکر به ظاهر خرافه گرایانه خودم که: «
نمیدونم تا چه حد شانس موفقیت دارم ... .
ماجرای چادر ساده + چند عکس یادگاری
خب ...چند ماه پیش _ شایدم یک سال پیش <! _ خاله بنده به همراه شوهر و برادر شوهر و مادر شوهر ! به کربلا مشرف شدند ... وقتی برگشتن برای من یه دونه روسری قشنگ آوردن ( خیلی هم من اهل روسری ام
البته گله ای نباشه 
) ... برا مادر گرامی هم پارچه چادر مشکی مدل ساده طرح [ طلایی ] دار آوردن ( ! ) ... مادر ماهم همین یک ماه پیش سپردنش به خیاط ...از اونجایی که من از ماه آخر تابستون برا اندازه گیری واسه دوخت و دوز مانتو - شلوار مدرسه ( بلند مدل شده ) رفته بودم زنانه دوزی ، و قرار بود بعد دوماه ( ! ) مانتو - شلوارو تحویل بگیرم و از قضا از روز اول هفته بپوشم ، با خودم گفتم بیام و عادت شکنی کنم و تحول بخرج بدم ! ( به لطف یکی از آشناهای مجازی ، همیشه به فکر افزایش جاذبه و کاهش دافعه های [ حتمی ! ] هستم _ کتاب " جاذبه و دافعه علی ( علیه السلام ) " اثر شهید مطهری رو تهیه بفرمایید ... )
بعله ... و این شد که کل لباسامونو نو کردیم ! یا که تغییر دادیم ...
ـ چادر مادرم این تحول یهویی رو کامل میکرد ـ
البته قبل از اون روز ، چند بار پیشنهاد پوشیدن چادر ساده جدیدش رو بهم داده بود ...
فردای اون روز همه ـ غیر از ملیحه که گفت : بهت میاد ؛ ولی چادر خودت بیشتر ... _ خداروشکر ! همه بچه ها تو اینکه این چادر بهم میاد اتفاق نظر داشتن ...
مادرمم بطور عجیبی دوست داشت چادرشو برای خودم نگه دارم ... رسول ـ برادر بزرگترم ـ هم چند بار از تیپ جدید ما تعریف نمودند ... بابامم با وجود اینکه نظر خاصی بروز نداد ، بنظر می رسید از وضع موجود راضیه ...
حدود ده روز ازش استفاده کردم ... کش نزده بودم و باید با دستم زیر چونه ش رو میگرفتم ( حالا نمیدونم تا چه حد صحیح عمل کردم
) تا اینکه دیروز مامانم لباسای مدرسه رو اتو کشید ... اونم چه اتو کشیدنی !!! ... و من هم روز رو از نو شروع کردم ولی ... دیگه اون امنیت و رضایت روز قبل رو نداشتم ... و هنوزم یه طور دیگه به خودم نگاه میکنم ... !!! نگاهی که حرف دو سال پیش اسما رو مرور میکنه ! ... اون گفته بود : " هیچ چادری مثل چادر ساده نیست ... "
و اما چادر خودم عربی ساتنه ...
اینم از عکس های یادگاری با توضیحاتی در ابتدای هر کدام ...
محل تحصیل چهار ساله من :
http://uupload.ir/files/n45u_عکس0995-1.jpg
برادر کوچیک ـ و ته تغاری ـ بنده در دو سالگی - موسسه کودک باغ رضوان
http://uupload.ir/files/ebj8_20150706_021550.jpg
&
[حذف شد = تکراری]
تا بعد ...
اینم یه نمونه از برنامه درسی کنکور ما ... ( تقدیمی )
سلام ؛این برنامه رو اواخر شهریور نوشتم ( کل تابستونو در حال برنامه ریزی بودم !!! )
مهر : عربی ( 16 درس ؛ روزی یک درس = وقت مورد نیاز " 16 روز ) + جامعه شناسی ( 18 درس ؛ روزی دو درس = وقت لازمه : 9 روز )
آبان : ادبیات 2 ( 28 درس ؛ روزی یک درس = 28 روز ) + آرایه ها ( 25 درس ؛ همه 25 درس در 2 روز / در طول ماه و در 30عرض روز )
آذر : ادبیات3 ( 27 درس ؛ روزی یک درس = 27 روز ) + اقتصاد ( 170 صفحه ؛ از اول ماه = روزی 5 صفحه)
دی : مرور دروس خوانده شده تا این لحظه ( در صورت امکان !!! = خیلی بعید بنظر میرسه ... ) + امتحانات نوبت اول سال چهارم
بهمن : جامعه شناسی2 ( 18 درس ؛ روزی یک درس = 18 روز ) + روانشناسی ( 4 فصل ؛ 150 صفحه ؛ از اول ماه روزی 5 صفحه )
اسفند : منطق ( 12 درس ؛ روزی یک درس = 12 روز ) + فلسفه ( 9 درس ؛ روزی یک درس کامل[محدوده : زیاد ] )
فروردین : مرور دروس خوانده شده در ده روز + پیش خوانی ریاضیات ( ریاضی 1 + آمار سال دوم + ریاضی سال سوم + ریاضی چهارم ) + کلاس های تقویتی ( در صورت احساس نیاز = یک دوره کامل
)اردیبهشت : دین و زندگی2 ( 16 درس ؛ روزی یک درس = 16 روز ) + دین و زندگی3 ( 16 درس ؛ روزی یک درس = 16 روز ) [دو روز از ماه = روزی دو درس ]
خرداد : فقط دروس پیش دانشگاهی ( خـ ... خوانی !! )
# تیر # ( ماه کنکور ) : مرور کلیه دروس = اتمام باقیمانده ها ( جامعه شناسی 1 + تقویت زبان انگلیسی )
و اما قانون برنامه : هر روز = مرور محدوده روزای قبل + خوندن محدوده همون روز
اینم از آخرین برنامه م :
( که نیاز به اصلاح داره ... )
[لینک عکس برداشته شد]
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
« بین خودمون بمونه ! 
»
این هم از سلیقه ما ...
روزنامه جگری مربوط میشه به سال سوم دبیرستانمون ( به عنوان بروشور زبان طراحی شدهروزنامه آبی هم مربوط میشه به فعالیت امیرعلی ( برادر دوازده ساله م )_هفته پیش _ موضوع : آهن زنگ نزن ( کلی از درس انداختم ... )
انتخاب رنگ اشتنباخ ها ، غیر از پس زمینه روزنامه آبی ، هم کار خودمه
http://uupload.ir/files/nily_img_20151027_001328.jpg
http://uupload.ir/files/x6e1_20150126_135400.jpg
http://uupload.ir/files/u8cn_20150126_135512.jpg
( با ضمانت مدیر مدرسه _ به این خاطر که کار گروهی بود _ قبل تحویل ، تونسته بودم بیارمش خونه ! )
و باز هم بیدار خوابی ...
31 ساعته که نخوابیدماون دنیا باید به تک تک سلولام جواب پس بدم _ میدونم ...
همیار معلمی زبان !
سلام ؛
این پستم در ادامه قضیه امتحان زبان هفته پیشمه ... در کل 4 تا سوال از 24 تا (تست کنکور) غلط داشتم و خانم حاجی محمدی به عنوان نفر اول اسم بنده رو خوند ... چه احساس بدی داشتم از اینکه بالا ترین نمره رو گرفتم !!! شب قبلم 4 ساعت بیشتر نخوابیده بودم ... فکر کنم چهره م دیدنی بود !
وقتی اسممو خوند با گفتن " Very Good " تشویقم کرد ؛ ولی بعدش گفت : حتما میتونستی بهتر باشی ( نقل مضمون ... )
ادامه دارد ... (علت : ضیق وقت ! گفتم که ... 4 ساعت خوابیدم )
.
.
.
و اما ادامه ...
وقتی برگه مو گرفتم چهره م تو هم رفت و امیدوار بودم خانم محمدی متوجه این ناراحتی و البته شرمندگیم شده باشه ... هنوزم نمیدونم بعد من کی بهترین نمره رو آورد ... لیلا یا محدثه ...
البته برام فرقی هم نداشت ...
وقتی خانم ، بحث همیار معلمی رو پیش آورد ، به من یا لیلا نگاه نمیکرد و حرفاشو اینطور شروع کرد : تو کلاس شما همیار معلمو انتخاب نکردم درسته ؟ ( استفهام انکاری ) ...
وقتی گفت : همیار معلم کلاسو خودتون انتخاب کنید حس کردم بخاطر لیلا اینطور میگه ... ( مقدمه چینی برا انتخاب یکی دیگه ... ولی لیلا حداقل در ظاهر بی تفاوت بود [ ومطمئنا از درون ناراحت ... ] )
یه روزنه امیدم تو دل خودم بوجود اومد ... اون موقع فکر میکردم کلی چیز پشت تک ـ تک جمله هاش هست و من در سعی بودم اون " چیزا " رو کشف کنم ولی نمیتونستم ...
چیزی مثل سرزنش من ! دادن امید به لیلا ... یا اظهار بی تفاوتی ! ( چون امتحان سخت نبود )
فکر میکردم حرفش هنوز یادشه ... آخه ایشون در فراست استاد امثال ماست !
ولی ظاهرا یادش نبود !!!
... گفت : کی موافقه محدثه همیار باشه ؟ کی موافقه لیلا باشه ؟! ( منم که چغندر ! )
بچه ها ولی نظر احترام آمیز(!) و تعارفانه (!) شونو گفتن ... ولی ظاهرا اونام گیج بودن ! و نمیدونستن چی بگن
و اینجا بود که بنده وارد میدان شدم !
... خودم ؟!البته که نه ! من چیزی نگفتم و صد البته خودمو در اون حد نمیدیدم ( و نمیبینم )!
خانوم گفت : محدثه باشه ... لیلا باشه ... *******م خوبه ! ( فامیلم )
وقتی برا سومین بار پرسید : کی همیار باشه ؟ گویا بچه ها هم نسبت به صحبت جلسه قبل و شرط آزمون دچار فراموشی شده بودن ! چون تو جواب گفتن : " لیلا " ( منم = هل پوچ ! ) ... البته شاید تا حدودی از روی احساسات بود ...
ولی این موقعیت برا من معنی ها داشت ! ... به هر حال خوشحال نبودم ؛ ولی ترجیح میدادم همینطور نا دیده گرفته بشم تا اینکه در مرکز توجهات قرار بگیرم
وقتی هم که خانم حاجی محمدی بحث رو تموم کرد حس خاصی نداشتم
ایشون گفتن : پارسال لیلا بود ؛ امسال محدثه باشه ... ( هنوزم نمیدونم چرا اینجوری شد ! چون محدثه شاگرد اول بود ؟! یا چون نسبت به قبل پیشرفت کرده بود ... ؟ علت نادیده گرفتن من چی بود ؟ ( البته گله ای نیست ) ... چون خانم حاجی محمدی ازم غافل شده بود و من در اون حد نبودم ؟ چون به نمره م دقت نکرده بود ؟ چون حواسش نبود برگه اولو به من داده ؟! یا اینکه از این کار قصدی داشت !!!؟ )
در تمام همون چند دقیقه صحبت راجب همیار معلم جدید ... احساس میکردم خانم حاجی محمدی از روی فراست داره اون حرفا رو میزنه ... حس میکنه بهتره من همیار نباشم چون رقابت برام خوبه ... ولی یه جورایی اینم نمیتونست درست باشه چون شناخت آدما ( در اینجا = من ) به این راحتی نیست ...
شایدم منو لایق این مقام نمیدونه ... چون همه چیزی که ایشون درمورد من بظاهر تحسین میکنه دایره لغت انگلیسیمه ... که ممکنه کمی بیشتر از بقیه لغاتو بلد باشم یا بهتر بحافظه سپرده باشم ( خودم ولی انتظارات خیلی بیشتر از این ها رو نه تنها از خودم ، بلکه از همه رقبا و همکلاسی هام دارم و کار شاقی هم نیست ! )
تازه وارد مبحث درس جدیدمون شده بودیم که خانم محمدی اطلاعات از پیش ثبت شده ش رو یاد آوری کرد ! و این به این خاطر بود که کسی که برا درس جواب دادن انتخاب کرده بود من بودم ... این حسن اتفاق ! باعث شده بود خانم محمدی نمره امتحان بنده رو تو دفتر نمره ببینه ( ! )
یهو گفت : آهان من میخواستم بر اساس نمره های امتحانتون همیارو انتخاب کنم !! با لاترین نمره مال *******ـه ! الان دیدم ... ( بعدشم به شخص مبهمی خطاب کرد : آخه خب نمره ها ... نزدیک همه ( یا یه همچین چیزی ) بعد به محدثه گفت : بالاترین نمره مال ******** ( = من ) ـه ... ببخشید ( ؟)
منم که جو رو مناسب میدیدم و نمیخواستم موضوع از اونی که هست ضایع تر بشه گفتم : حالا چه فرقی داره ؟ چی میشه اگه اصلا همیار نداشته باشیم ؟ < !
ازم پرسید : واقعا نمیخوای همیار معلم باشی ؟ با صداقت گفتم : نه ! ... اهمیتی نداره ( فکر کردم شاید مودبانه بنظر نیاد ! پس بلافاصله با جمله بعدش که خیلی هم مناسب بود ماست مالیش کردم ) دوباره پرسید : مطمئنی ؟! ( گویا میخواست مطمئن بشه ؛ یا اینکه راه هرگونه اعتراض احتمالی در آینده رو سد کنه ! ) با اینکه اون لحظه یکمی شک تو دلم بوجود اومد ( خیلی وقتا مطمئن نیستم ... ) سریع گفتم : آره !
گفت : چرا خب ؟ بخاطر مسئولیتش ؟ آخه مسئولیت خاصی که نداره ... گفتم : نه ! ... خودم پارسال شاگردتون بودم و میدونم اوضاع از چه قراره ...
گفت : خیــله خب ... باشه ! پس همیار معلم محدثه باشه ؟ گفتم : بله ؛ البته در صورتیکه خودش مشکلی نداره ( ولی چقدر همیار معلمی و محدثه رو بردم بالا ! )... محدثه هم گفت مشکلی نداره ...
خانم محمدی تشویقم کرد : ! Very Good
ولی هنوزم که هنوزه فکر میکنم اونطور که باید نبودم ... همه توجها هم بخاطر همون چند تا دونه لغتیه که سرکلاس جواب دادم و این همون و تنها دلیلیه که " داشتن اطلاعات عمومی بالا " رو ـ از طرف دبیر زبان ـ به من نسبت داده
کاش میتونستم بهتر باشم و لیاقت درجات بالارو در خودم ببینم ( آمین )
ان شاء الله همه بتونن تا کنکور خودشونو تبدیل به یه " آماده کامل " بکنن ( = شاید بهترین و جامع ترین تعریف از یه کنکوری موفق ! )
و باز هم آمین ...
شبخوش
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت ها :
در ادامه همون روز ، وقتی برگه تست هفته قبلو به عنوان اولین نفر ازم گرفت میزان توجهش رو بهم نشون داد ...
این توجه وقتی به اوج خودش رسید که ایشون گفتن : خط جالبی داری !
و من اینطور عکس العمل نشون دادم که : خط فارسیم !؟
گفت : آره ...
فورا چیزی که تو ذهنم اومد و از نظر خودم خنده دار بود و البته کنایه آمیز!! به زبون آوردم : حتما تعریفشو تو دفتر شنیدین !! ( )
گفت : نه ؛ قبلا یه چیزی برام نوشته بودی ... همون برگه آخر سالی که انتقاداتتو توش نوشته بودی ( حرفمو جدی گرفتن! )
گفتم : بله ...
امیدوار بودم کنایه ای که تو جمله م بودو متوجه بشه ... دوستان که خوب متوجه شدن !!
آخه به لطف دو تن از دبیران با فرهنگ پارسالی !!! من تو دفتر و پیش مدیر مدرسه [هم] بیشتر به بد خطی شهره و متهمم ! تا جالب نوشتن ... حتی با اینکه شاید خطمم ندیده باشن !
و این در صورتیه که از نظر خودم ( = خود واقع بینم ) فقط تو امتحان این اتفاق برام می افته و برگه شلوغ میشه که این با بد خطی فرق میکنه ...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خانم محمدی از بابت همه کوتاهیام متاسفم ...
منم شاگرد حقیر شما ... و ازتون ممنونم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
و اما این پستو ادامه دادم چون بعدا کمک میکنه خاطرات بهتر تداعی بشن ...
یه روز آدرس وبلاگو بخانم محمدی میدم تا ایشونم از مکنونات ذهنی من آگاه بشه و ضمیمه کردن جمله بنفش هم به همین خاطره ...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدایا ! بیشتر از اینها بهم درس بده ... ممنونم
از توجه شما خواننده محترم هم سپاسگزارم
3 / بهمن / 94
" بین خودمون بمونه ! "
دلگیرم از ...
دلگیرم از دوستای چند ساله مجازی و غیر مجازی ... که هیچوقت از تصمیماتم برای آینده نپرسیدن !
دلگیرم از آشنای مجازی ای که ...
دلگیرم ... اینبار از دبیری که با بی عدالتی ـ نمره مستمر ـ به من "بیست" داد !
و بالاخره دلگیرم از دبیری که حاضر نشد برای نمره من ـ که توی شاگرد دوم یا سوم شدن من تاثیر گذار بود ـ دوباره ژوری رو بنویسه ...
من و کارنامه دیپلم :|
صبح ساعت نه با صدای آیفون از خواب بیدار شدم ؛ بی بی [زرشکی]بود ... صبح تا ساعت 4 و خورده ای تو اینترنت بودم ببینم نمره هامو میتونم ببینم یا نه...که البته نشد . بیشتر بخاطر گواهی اشتغال به تحصیل رفته بودم ...
بعد دیدن نمره هام تعجب کردم...خیلی با چیزی که فکر میکردم فرق داشت...دینیم 17.5 بود ؛ عربیم 19.25...نمره هایی که فکرشو نمیکردم ! خوشبحالم شده بود ... ولی حیف تا به نمره های پایینتر رسیدم این حس جای خودشو به گیجی داد ... پرسیدم : میتونم بنویسمشون؟ بعد شنیدن جواب سوال " استفهام انکاری " گونه م بدون توجه به چه نمره ای بودنشون ، نوشتمشون . بعد کل اصرار از طرف من و امتناع از طرف مدیر و معاون مدرسه (و البته تاثیر کردن زنگی که به بابام زدم و گوشی رو به بابام دادم ) ، گواهی اشتغال به تحصیل گرفتم .
اومدم خونه ؛
موقع حساب کردن معدلم ، متوجه شدم نمره زبانم " 5 . 12 " اومده !
باید برم اعتراض کنم ... یعنی من پونزده نمره زبانو خالی یا اشتباه دادم که چنین چیزی خیلی بعیده ؛
اونم در حالی که من هیچوقت زبان دبیرستانو به این خوبی نخونده بودم ...
امیدوارم اعتراضم به بهترین نحو بررسی بشه ... انشاء الله
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خوشبختانه اعتراضم بخوبی رسیدگی شد و نمره زبانم حدود 5 نمره ارتقا پیدا کردخدارو شکر میکنم
" یا همه یا هیچ ! " ؛ سیاستی که کار دستم داد ...
وقتی روانشناسی رو دادم گفتم " حیف بیست نمیشم(میشم نوزده و هفتاد و پنج ) ؛ دلیشم فراموش کردن " سخت رویی " به عنوان یکی از تیپ های مواجهه با مشکلات روانی بود ... و البته که آزمون گزینه دو سه روز پیش از امتحان مقصر بود ! که سخت رویی رو با سخت کوشی و کلمات مشابه آورده بود و این باعث شد قدرت توجه متمرکزم خوب کار نکنه و به لفظ نادرست دل ببندم و البته این از روی آگاهی بود ...
با این وجود میدونستم تیپ " سخت رویی " چه جور تعریفی داره ؛ پس علی رغم تیپ من درآوردی ای که نوشته بودم شروع کردم به تعریف تیپ که البته این سوال جزو سوالای انتخابی برای نوبت دوم نبود ؛ یعنی لازم نبود بخونیمش ...
آخرین نفری بودم که از سر جلسه بیرون می اومد ...
نمره ها هفته اول امتحانات نهایی اومد ؛ نمره من " بیست " تمام بود .
امتحان بعد از روانشناسی ، اونطور که انتظار میره امتحان " تاریخ ادبیات ایران و جهان بود " ...
از دوروز قبل امتحان شروع کردم به نیمه اول کتاب رو خوندن ؛ قصد داشتم از دوستم زهرا نمره بهتری بگیرم ... پس با جدیت شروع کردم به خوندن ... که از قضا همون شب والدین گرامی تصمیم گرفتن برای چندمین بار با خانواده پسر عموم که دوتا بچه راهنمایی ( دبیرستان دوره اول ) و سوم/چهارم دبستان دارن و یه بچه یک سال و نیمه ، به قصد خوردن غذا به پارک نزدیک خونه شون برن ... منم برای چندمین بار از رفتن امتناع کردم و سعی داشتم نیمه اول رو تموم کنم ... اما امان از زنگ مامان و چاخان کردن ما ! که عاطفه ( دختر پسر عموم ) گفته بگید حانیه بیاد ! که من تنهام :|
بخاطر اصرار مامانم تن به رفتن دادم و بابام که معتقده "یا همه یا هیچکس " با خوشحالی ـ و حس پیروزی ـ اومد دنبالم ...
این طوری بود که من وارد محدوده ای بنام " پارک " شدم ... که ای کاش نمی شدم !
شیرینی هارو نوش جان کردم ، شامو خوردیم و اومدیم (توضیح اینکه فردای اون شب عید سعید غدیر بود و پس فردا امتحان من ... )
اونجا بود که فهمیدم بهانه مامانم ، چاخان و کلکی بیش نبوده !
و اما توی پارک متوجه کنایه حرفای پسر عموم ـ مهدی ـ و خانومش که دختر عمه خودم بود شدم ؛ کنایه مبنی بر این بود که تو چرا تو اجتماع نمیگردی ؟" ، " مردم کسی رو که تو جامعه حاضر نمیشه و گرایش به گوشه نشینی داره رو دوست ندارن " [به این معنا که اگه به کارت ادامه بدی تو خونه میمونی ! ]
و البته جواب صریح من که با ناراحتی همراه بود : " اگه مثل من به تقدیر اعتقاد داشتین اینطور نمی گفتین " ، " هنوزم افرادی هستن که معیارهای خودشونو برای انتخاب دارن " و اینکه : " من علی رغم اینکه زیاد بیرون نمیام آدم اجتماعی ای هستم " [ این حرفا رو از روی غرور نزدم ]
این بحث تقریبا جزء آخرین بحثا بود ...
به خونه برگشتیم ؛
تقریبا بعد از اینکه همه خوابیدن ، به خیال اینکه تا فردا زیاد میخوابم و شب قبل امتحان ـ که فرداشب باشه ـ رو بهتر میخونم ، بیدار نموندم ...
فرداش با کمی شیطنت و بی خیالی درس خوندم
ساعتای 10.5 ـ 10 شب بود که من تاریخ ادبیات ایرانو منهای ؟ درس آخر ـ رو تموم کرده بودم
که دوستم (!؟) پیام داد و پرسید چند درس خوندم ... فورا گوشی رو خاموش کردم تا برای جواب ندادن بهانه ای داشته باشم که البته بعد از چند دقیقه عذاب وجدان باعث شد روشنش کنم و جوابشو بدم ... خلاف انتظارم اون از من بیشتر درس خونده بود و این باعث شد بهش حسودیم بشه ...
خیلی زود صبح شد و من با نگرانی رفتم مدرسه ... توی مدرسه وقتی دیدم بقیه هم خیلی خوب نخوندن پیشنهاد دادم بریم و به خانوم شجاعی بگیرم امتحانو زنگ اول نگیره ...
فکر کنم من از همه بیشتر مصرّ بودم که امتحان زنگ اول گرفته نشه و به زنگ دوم ، در صورت ممکن زنگ سوم و حتی چهارم !!! گرفته بشه
بعد ابلاغ ساعت دقیق امتحان از طرف ما به بچه ها ، غلامی وقتی فهمید منم توی این تعویق نقش داشتم از روی اعتراض و ظاهرا شوخی گفت : " باید بخاطر درس نخوندن تو دیر امتحان بدیم؟ "
فقط نگاهش کردم و خودمو سرزنش ...
ادامه دارد ...