دو راهی

موندم بین دو تا قضیه 

یکیش می‌تونه من رو‌ تا حدی به استقلال برسونه 

و اون یکی راهش شرایطی که الان دارم و روحیه ای که طلب کمک از کسی براش سنگینه (بابام بهش میگه پلنگ طبیعتی و من چقدر در این زمینه افراطی ام........) 

میدونم که بالاخره دست به یه کاری میزنم ولی دلم میخواد بتونم کارآفرین شم ؛ برای دیگران بتونم کاری انجام بدم.هرچند در این زمینه تجربه سختی دارم که به شدت من رو آزرد .

ولی از طرفی به یه موجود متناقض تبدیل شدم که یه وقتی فکر‌میکنم این کاری که می‌خوام انجام بدم  فلانه و بهمانه و میتونم بعد از یه مدت هم گواهینامه اون کارو بگیرم هم در حد خودم کار آفرین بشم و بتونم یه کارایی واسه کسایی که میشناسمشون انجام بدم

ولی از طرفی در باطن روحیه به شدت تاثیر پذیری تو این گونه موارد دارم ؛ یعنی دلم راضی نمیشه به هر قیمتی به  جایگاه و علی الخصوص چیز بی ارزشی به  نام پول برسم و زیر دست بودنم برام سخته حتی اگه کارمند یک بانک باشم!

و خدانکنه کاری کنم که به غرورم _ عزت نفسم _ خدشه ای جبران ناپذیر وارد بشه

واقعا موندم . نمی‌دونم چیکار کنم

میترسم از پشیمونی ای که هیچ سودی نداره ولی مهلت تصمیم گیریمم کمه و به همون اندازه تصمیم گیری هم برام سخته ...

خصوصا الان که تازه یکمی بهبود پیدا کردم و دارم بهتر میشم و دلم نمی‌خواد دوباره خودمو اذیت کنم.

میدونم خیلی مبهم گفتم ولی بنظرتون چیکار کنم ؟ واقعا گیر کردم