اولین غزل ... نقد لطفا

من شکن گیسُوی مواج تو را از برم
می‌ نَتَوانم که برم فکر تو را از سرم
شوق و تمنای تو لبریز شد از پیکرم
شاهد من هم که دو چشمان سیاه ترم
راندن سائل بود از جور و شقاوت و خشم
ای تو سَخی ! پس تو حَفی باش و مران از درم
جای عطوفت و توجه و نوازش مرا
دلبر من!قهر تو هر لحظه بسوزد پرم
سنگ به دل!بس که تو ام پای کشیدی ز من
عاقبتم عشق تو سر ریز شد از ساغرم ...

(ساغر=پیاله)

وزن شعر : مفتعلن ، مفتعلن ، مفتعلن ، فاعلن

#حنّا

۹۹/۲/۱۸

۶:۱۰٬صبح